- BROCCHUS
- I.BROCCHUSpraenomine Iulius, e familia Iuliorum, tribu Volriniâ, maximis muneribus, in Allobrogibus defuoctus, urbi Genevensi Lacum Lemanum, cum minoribus quibusdam aliis, muneri dedit: unde liquer, quanti a Romanis iam tum Urbs et aestimara fuern. Fuit autem is Praefectus Fabrûm, bis Tribunus Militum Legionis Octavae Augustae, Duumvir Iuri dicundo, Trium vir locorum publicorum persequendorum, Augnr, Ponrifex, Duumvir. Flamen in Colonia Equestri etc. quae omnia discere est, ex sequente Inscriptione quae hodieque Genevae exstat, inangulo viti Canonicorum, atque sie habet: L. IUL. P. F. VOL. BROCCHUS VAL. BASSUS PR AE F. FA BR. BIS TRIB MIL. LEG. VIII. AUG. IIVIR IUR. D. IIIVIR LOC. P. P. AU- GUR. PONTIF. II. VIR FLAMEN IN COL. EQUESTRE VIANIS GENAVENSIBUS LACUUS DAT: Pater fuit Decimi Iulii Ripani Capitonis Bassiani, cuius memorian Novioduni, seu in Colonia Equestri Inser. haec servat: D. IUL. L. F. VOL. RIPANO CAPITONI BASSIANO EQUO PUBLICO HONO RATO PRAEFECTO FABRUM TRIB. MIL. COH. I. GAL. L. IUL. BROCCHUS VALER. BASSUS FILIO Avus Decimi Iulii Capitonis, qui Augur itidem erat et Duumvir Aerarii, Flamen item Martis et Tribunus Militum, uti pater ex Inser. hac, quae Gentevae visitur. D. IUL. D. F. VOLT. CAPITON. AUGURI II VIRO AERAR. FLAMINI MARTIS TR. MIL. Ex eadem porro familia erat Caius Iulius Capito, fil. Caii, Duumvir similiter et Flamen August: ur et Lucius Iulius Capito amicus eius, de quibus vide itidem Inscriptiones antiquas, in vicinia, apud Iac. Sponium Descript. Urbis Genevae Tom. 2. p. 325. et 326. Sed et Lucii Turpilii Brocchi Liciniani meminit vetus Lapis, in urbe Liburuiae Iadera superstes, his verbis: IUNONI AUGUSTAE APPULEIA M. F. QUINTA SUO ET L. TURPILII BROCCHI LICINIANI FILII NOMINE. apud Eund. Itiner. Graeciae Tom. 3. p. 77.II.BROCCHUSpraenomine Iunius memoratur Trebellio Pollioni in Claudio, c. 8. Ut docet eiusdem (Claudii) epistola, quam Iunium Brocchum scripsit Illyricum tuentem: Claudius Broccho. Delevimus CCCXX. milia Gotthorum, Il. milia navium mersimus etc. Vocabant autem Brocchos vel Broccos Latini, quibus superiussabrum tumet. Varro Rei Rust. l. 2. c. 9. Plin. l. 11. c. 37. et Glossae, Brocchus, ὁ τὸ ἄνω χεῖλος ᾠδηκιὸς cuius superius labrum tumet, Casaubon. ad Pollion. loc. cit.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.